Ik schrijf dit aan de eetkamertafel in een heel knus huisje op Terschelling, waar ik al een week alleen ben. Oké, één keer kwam een vriend langs voor koffie, maar verder was ik alleen. Ik sliep alleen, ontbeet, lunchte en dineerde alleen, ging alleen uit eten, wandelde elke dag uren alleen, ging elke avond alleen slapen en werd elke ochtend alleen wakker en ik reis morgen alleen weer naar huis. Oké, ik speel een beetje vals. Ik ben niet hélemaal alleen, want ik ben met mijn beste vriendin Kees. Maar Kees is wel een hond. Dus soort van alleen. Mijn vriend zit thuis en vriendinnen mochten niet mee. Ook niet toen ze het vroegen.
Alleen zijn vind ik heerlijk.
Maar ik heb het wel moeten ‘leren’. Als kind was ik ook al graag alleen, maar ik ging echt niet alleen dingen doen. Dan ben je wel heel Remi, toch? Alleen dingen doen, dat was een beetje sneu. Als je alleen dingen doet, betekent dat dat je geen vrienden hebt, en dat je eenzaam bent. Anders ga je toch wel dingen samen met iemand doen? Alleen zijn betekent eenzaam zijn. Dat wil je sowieso niet.
Toen ik ouder werd, merkte ik hoeveel behoefte ik had aan alleen zijn. En dat deze opvattingen me best wel belemmerden. Alleen zijn is toch voor losers?
Ik las zelfs in een interview in magazine: ‘Ja, ik ben zelfs graag soms alleen. Bizar wel’. Zo was de strekking ongeveer. ‘Zelfs’ en ‘bizar’. Alsof alleen zijn een besmettelijke ziekte is of zo, waar we zo snel mogelijk vanaf moeten. Alleen zijn is maar raar. Waarom zou je alleen zijn als je OOK samen kan zijn?
Goed, daar wil ik het vandaag over hebben. Waarom zou je alleen zijn? Waarom zou je alleen dingen doen? Waarom is het zo fijn en belangrijk dat je dit kan en doet en waarom ben ik zo graag alleen?
Waarom het goed is om (soms) alleen te zijn
We zijn gewend om constant ‘bezig’ te zijn. Zijn we niet bezig met anderen die fysiek om ons heen zijn (zoals familie en collega’s) dan zijn we wel bezig met de mensen online die op Instagram en Facebook om ons heen hangen. We zijn gewend aan een constante stroom aan prikkels, ook door constant onder de mensen te zijn. Het is niet te onderschatten hoeveel energie het kan kosten om je de hele dag bewust of onbewust bezig te houden met de mensen om je heen, met hun meningen, hun karakters en hun aanwezigheid. Óók voor extraverte mensen kost dit energie en ook voor extraverte mensen is het belangrijk om soms helemaal alleen te zijn.
Er zijn veel onderzoeken gedaan naar alleen zijn en hoe dat goed voor je is. Zo word je er creatiever, productiever en empathischer van en wordt je mentaal sterker. Ook helpt alleentijd je ontdekken wie je nu echt bént, maar ook wat je wilt in het leven. Het is heel gezond om soms niet beïnvloed te worden door stemmen, meningen en karakters om je heen, maar om echt in contact te komen met jezelf. Daarnaast kan je echt ontspannen en loskomen van het dagelijkse leven met alle verplichtingen en meningen van anderen.
Alleen zijn heeft een slechte reputatie, zoals ik in het begin van dit artikel ook al vertelde. Alleen zijn wordt verward met eenzaamheid, maar ook met vriendloos zijn. Allebei totale onzin, en daarnaast kan je beide hebben. Je kan een bruisend sociaal leven hebben, maar óók tijd in je eentje doorbrengen.
Waarom ik zo graag (soms) alleen ben
Alles wat ik lees in de wetenschappelijke onderzoeken, klopt voor mij. Alleen zijn is voor mij niet iets wat ik er soms even leuk bij doe, maar wat een wezenlijk onderdeel van mijn leven is. Nu komt dat waarschijnlijk ook doordat ik introvert én hooggevoelig ben. Misschien heb je dit minder ‘nodig’ als je extravert bent, maar ook voor jou is tijd alleen iets wat heel gezond is.
Zeker de laatste tien jaar ben ik veel bewuster tijd voor mezelf gaan nemen. En dan niet tijd om met vrienden af te spreken of om met Willem iets leuks te gaan doen, maar om echt by myself te zijn. Dat doe ik elke dag door in mijn eentje met Kees te wandelen, maar ook door alleen uit eten te gaan en alleen op (werk)vakantie te gaan. Voor mij is dit cruciaal om me goed te voelen en alles wat er in het leven gebeurt te verwerken.
Voor mij heeft (meer) alleen zijn me veel opgeleverd. Het grootste voordeel wat ik er van heb gemerkt is dat ik veel meer in contact ben gekomen met mezelf. Ik voel beter hoe ik er aan toe ben, zowel mentaal als fysiek. Door tijd met mezelf door te brengen, geef ik mezelf ook de ruimte om uren na te denken, afwegingen te maken, maar ook gewoon mijn gedachten te laten stromen. Hoe vaak nemen we daar in deze ‘drukke’ tijd daar nog echt de ruimte voor?
Wat het me ook brengt:
- totale ontspanning. Als ik alleen ben, ontspan ik op de allerbeste manier. Geen prikkels van andere mensen om me heen, precies doen wat ik zelf wil en volledig voelen waar ik behoefte aan heb.
- ik verveel me niet snel. Als je me alleen in een hutje op de hei zet, vermaak ik me wekenlang prima. Oké, ik heb best behoefte om soms even sociaal contact te hebben, maar je snapt mijn punt 😉
- ik heb niet altijd gezelschap ‘nodig’ om het leuk te hebben. Ik hoef dus niet altijd te zoeken naar iemand om iets leuks mee te doen, want ik ga ook prima in mijn eentje ‘iets leuks doen’.
- ik kan problemen in mijn eentje oplossen. Als je samen bent, dan kan je ook samen issues fiksen. Als je alleen bent, moet je het ook alleen doen. Ik ben veel zelfredzamer geworden daardoor. Niet dat ik nou alleen ga backpacken in Azië of zo, maar toch.
- ik lees heel graag, en lezen doe je toch het beste alleen 😉
In het volgende artikel in deze serie ga ik je tips geven hoe je wat meer alleen kan ondernemen, vooral als je dat nu nog heel weinig doet.
Besteed jij veel tijd in je eentje?