Boeken van februari 2021

Meesterlijke familiegeschiedenis over houthakkers en natuurbeschermers in een stervend bos. Urgente en actuele pageturner.

Ze komen voor de bomen. Het is 2038. Jacinda (Jake) Greenwood werkt als een overgekwalificeerde tourgids op Greenwood Island in een van de laatst overgebleven bossen ter wereld na de Grote Droogte. De link tussen het eiland en haar familienaam leek altijd toeval, totdat er iemand met een boek over haar familiegeschiedenis verschijnt. We worden terug de tijd in genomen en ontmoeten de rest van de familie Greenwood: Liam, een gewonde timmerman die zijn dood in de ogen kijkt. Willow, een milieuactiviste die vastbesloten is de zonden van haar vader Harris, ooit een groot houtmagnaat, goed te maken. En Everett, een landloper die een vondeling redt en daarmee het lot van de komende generaties bezegelt…

Wauw. Wat een waanzinnig boek, mijn favoriet so far dit jaar. Een bijzondere familiegeschiedenis die telkens onverwachte wendingen neemt. Het begin van het verhaal bedriegt. Ik dacht: nu ga ik lezen over dit eiland en de wereld waar Jake in leeft, en wat voor rare plek het eigenlijk is met alle celebrities die heel veel geld betalen om de bomen te zien. Maar nee, we duiken het verleden in en lezen over haar voorvaderen. Voorvaderen bij wie allemaal bomen en natuur een grote rol spelen. Of het nou is dat ze het beschermen of dat ze er geld mee verdienen. Tof hoe het met elkaar verweven is in dit verhaal en ik houd er ook van hoe weinig voorspelbaar het is. Te gek.

Electra heeft het allemaal voor elkaar: ze is bloedmooi, schatrijk en wereldberoemd. Maar achter dit perfecte plaatje gaat een kwetsbare jonge vrouw schuil, die de oplossing voor haar problemen zoekt in drank en drugs. Electra heeft, anders dan haar zussen, geen behoefte om te weten waar ze vandaan komt. Totdat ze een
bijzondere brief ontvangt…

Zon brengt de lezer van het bruisende, chaotische Manhattan naar de prachtige, uitgestrekte vlaktes van Kenia. Kan de zoektocht naar haar verleden Electra helpen haar problemen het hoofd te bieden?

Tot nu toe het laatste deel van De Zeven Zussen – het zevende boek verschijnt binnenkort!
Electra’s verhaal vind ik erg boeiend. Als je begint met lezen denk je vooral dat het een te verwend, te rijk en te arrogant supermodel is die niet écht van haar drugsverslaving af wil komen. Maar schijn bedriegt, natuurlijk.
Het toffe van dit verhaal vind ik dat het verhaal van Electra en haar voorouders overeenkomsten heeft. Ik vloog er doorheen, fijne afsluiter – tot nu toe dan. Ben heel benieuwd naar deel zeven!

In een klein, net appartement aan de rand van de metropool Seoul woont Kim Jiyoung, een dertigjarige millennial die onlangs haar kantoorbaan heeft opgegeven om fulltime voor haar pasgeboren dochter te kunnen zorgen. Maar al snel begint ze vreemde symptomen te vertonen die haar man, ouders en schoonouders verontrusten: Jiyoung imiteert de stemmen van andere vrouwen – levend en zelfs dood. Terwijl ze dieper in deze psychose duikt, stuurt haar echtgenoot haar naar een psychiater. Jiyoungs hele leven komt voorbij. Een verhaal doordrenkt van frustratie, doorzettingsvermogen en onderwerping. De rode draad: haar gedrag wordt altijd gecontroleerd door de mannelijke figuren om haar heen.

Wauw! Ik verwachtte niet zoveel van dit boek, maar was er enorm van onder de indruk. Vooral omdat ik de frustratie en de worsteling van de vrouwen in dit verhaal zo goed voelde. De onderdrukking, het patriarchaat, de kansen die écht minder zijn voor hen: wow. Heel beeldend omschreven en hoe Kim zich er ook tegen verzet, ze ontkomt er niet aan.

Intense liefdesgeschiedenis over de diepgaande invloed die geliefden op elkaars leven hebben – en het groeiende besef daarvan als de jaren verstrijken. Deze roman laat je je eigen liefdes herbeleven.

Normale mensen van Sally Rooney is een verhaal over de diepgaande invloed die geliefden op elkaars leven hebben, en het groeiende besef daarvan naarmate de jaren verstrijken.

Marianne en Connell groeien op in hetzelfde stadje in landelijk Ierland, waar hun verschillende werelden nauwelijks overlappen. Ze ontmoeten elkaar alleen wanneer de moeder van Connell het huis van Marianne schoonmaakt. Als ze allebei naar het prestigieuze Trinity College in Dublin gaan, blijkt op die universiteit dat zich door de jaren heen een diepe band heeft gevormd. Normale mensen is een intense roman die je je eigen liefdes laat herbeleven.

Oei, ik had echt moeite met dit boek. Marianne en Connell voelen zichzelf echte sPecIal SnoWflAkeS en zijn totáál anders dan alle andere mensen op school/werk/in de wereld. Hun relatie zou simpel en leuk kunnen zijn, maar ze maken het allebei erg ingewikkeld. Vooral Connell, die ook gewoon eens een normaal gesprek met Marianne zou kunnen voeren waarin hij zegt wat hij bedoelt. Maar nee, Marianne en Connell zijn Speciale Mensen waardoor ze alle dingen die Normale Mensen doen, niet kunnen.
Irritant verhaal. Zonde van mijn tijd. Las het uit omdat ik hoopte dat er nog een bevredigende wending zou komen. Ugh.

De tweelingzussen Desiree en Stella Vignes zijn elkaars spiegelbeeld. Op zestienjarige leeftijd lopen ze samen weg van de kleine, zuidelijke zwarte gemeenschap waarin ze zijn opgegroeid, maar al snel scheiden hun wegen. Eenmaal volwassen lijkt hun spiegelbeeld te zijn vervlogen. Niet alleen de invulling van hun dagelijks leven verschilt, alles is anders: hun families, hun gemeenschap, hun identiteit.

Jaren later leeft een van de zussen met haar zwarte dochter in hetzelfde zuidelijke stadje dat ze ooit probeerde te ontvluchten. De ander gaat door het leven als witte vrouw en vertelt haar witte echtgenoot niets over haar verleden. Maar gescheiden door vele kilometers en evenzoveel leugens blijft het lot van de tweeling vervlochten. Wat zal er met de volgende generatie gebeuren, wanneer de paden van hun eigen dochters zich kruisen?

Waanzinnig verhaal. Pakte me bij de eerste pagina vast en liet me niet meer los. Ik vond het zo mooi dat ik maar moeilijk uit kan leggen waarom. Ik houd van familiegeschiedenissen en deze is een van mijn favorieten tot zover.

De politiek bemoeit zich sowieso met jouw leven, dus kun je je er maar beter een beetje tegenaan terugbemoeien op een manier die bij jou past. Volgens ons is politiek net Game of Thrones: hoe meer je je erin verdiept, hoe leuker het wordt.’
Waarom moet je niet zomaar stemmen waar je ouders op stemmen? Dat leggen Titia Hoogendoorn – bekend van haar podcast voor politiekn00bs Polititia – en Nienke Schuitemaker je graag uit. Van hoe het precies in zijn werk gaat als je het stembureau binnenloopt (ja, die stembus lijkt inderdaad op een kliko) tot hoe het politieke landschap van de laatste vier jaar eruitziet. Ze vertellen je waarom het belangrijk is om te stemmen, geven een korte basiscursus over de Nederlandse politiek, bespreken hoe je kiest op wie je stemt, verhelderen wat strategisch stemmen is en behandelen de belangrijkste politieke thema’s van de laatste jaren.
Voor iedereen die voor het eerst mag stemmen, voor het eerst bewust wil stemmen óf wie voor het eerst niet zomaar wil stemmen waar zijn/haar ouders op stemmen.

Lees dit boek als:
– je niet zo goed weet hoe de politiek werkt
– je niet zo goed weet hoe de verkiezingen werken
– als je wilt gaan stemmen wat je ouders stemmen.
Het is een dun boekje met simpele uitleg over deze zaken. Wat ik zelf het handigst vond is een stappenplan hoe je nou tot een ‘goede stem’ komt.

CONFETTIREGEN is een prachtig, ontwapenend en ontroerend verhaal over een jongen genaamd Wobie die opgroeit in een warme en veilige omgeving. Als in een sprookjeswereld. Eenmaal op school komt hij erachter dat zijn enthousiasme volgens sommigen gekooid moet worden, dat sommige kleren alleen voor meisjes bestemd zijn en dat verliefdheid ingewikkelder is dan een hartje tekenen.

Aan de hand van drie bepalende ontmoetingen in zijn jeugd, komt Wobie steeds meer over zichzelf te weten. Naarmate hij ouder wordt ontdekt hij langzaam maar zeker dat hij anders is dan zijn broers, anders dan zijn meeste klasgenoten, anders dan wie hij dacht te zijn. Anders dan wie hij wilde zijn. Langzaam sluipt er een grijze mist in zijn leven, en begint hij iets te ontdekken dat eerst genegeerd, vervolgens gevreesd, maar uiteindelijk gevierd wordt. Dit boek is een dagboek van die worsteling en die zoektocht.

Oef, pijnlijk. Je wordt als lezer helemaal meegenomen in de jeugd van Wobie en dat is geen makkelijke. Wobie worstelt met zijn ‘anders zijn’ (en dan niet *special snowflake anders zijn* dan in Normale Mensen, dit gaat echt over een knul die worstelt met zijn identiteit). Zijn ouders voeden hem op een geweldige manier op, maar buitenshuis wordt het steeds lastiger.
Ik voelde de pijn van Wobie steeds door het boek heen, het ongemak, de angst. Het bracht me ook terug naar mijn eigen middelbareschooltijd, waar ik over het algemeen weinig goede herinneringen aan heb.
Nog meer respect voor Splinter na het lezen van dit boek.

1937. De jonge Grace Hamblin trouwt met haar jeugdliefde Freddie, maar intussen koestert ze heimelijk een vurige liefde voor een knappe aristocraat van wie ze weet dat hij nooit van haar zal zijn. Als Freddie acht jaar later uit de oorlog terugkeert als een gebroken man die bovendien een groot geheim met zich meedraagt, loopt het huwelijk stuk.1973. Trixie Valentine is verliefd op Jasper, zanger van een Britse rockband die de zomer doorbrengt op het kleine eilandje bij de kust van Cape Cod waar Trixie is opgegroeid. Gefrustreerd door haar beschermde, geïsoleerde jeugd vat Trixie het plan op er na de zomer vandoor te gaan met haar geliefde. Ze wil niet zo worden als haar moeder Grace, die sinds ze haar man Freddie heeft verlaten tuiniert voor de rijkere eilandbewoners. Ze snapt niets van haar moeders obsessie met bijen en verlangt naar een groots en meeslepend leven. Tot ze erachter komt dat de zwijgzame Grace een pijnlijk verleden met zich meedraagt….

Dat ik op Goodreads een spoiler las (die niet was gemarkeerd als spoiler) voor ik aan dit boek begon, was een beetje jammer. Daardoor wist ik al wat er ging gebeuren en kon ik ook raden wat me in de rest van het verhaal te wachten stond.
Al met al wel met plezier gelezen, al is het mij een wat té zoetsappig en té toevallig liefdesverhaal en zitten er wat dingen in die niet echt aansluiten bij mijn normen en waarden waardoor ik toch met een opgetrokken wenkbrauw zat te lezen.
Leuk als je zin hebt in een niet al te ingewikkeld liefdesverhaal, maar vind het niet per se een grote aanrader.