Boeken van maart 2020

Wat doe je als je op je achtentwintigste baarmoederhalskanker blijkt te hebben, terwijl je vol in het leven staat en juist flink carrière aan het maken bent? Het overkwam Monique van Loon. In Je bent jong en je krijgt wat beschrijft zij soms tussen neus en lippen door, soms expliciet, hoe het is om als jonge vrouw ziek te worden. Hopeloos verliefd te worden, terwijl sommige vriendschappen onverwacht niet tegen de situatie bestand blijken te zijn. Hoe de ene dokter je verdrietig en vol vragen achterlaat, terwijl de ander je steun en toeverlaat wordt. Hoe je je sexy kunt blijven voelen nadat je baarmoeder verwijderd is. Van Loon schrijft vol zelfspot en humor over een leven met en na baarmoederhalskanker.

Monique ‘ken’ ik al heel lang: eeuwen geleden schreef ik voor haar website Minettes, dat later Girlscene werd. Bij Monique zette ik mijn eerste ‘serieuze’ stappen online nadat ik zelf als hobby een blog begon. We hebben nog steeds contact en toen haar boek uitkwam, las ik hem meteen.

Ik werd meteen in Monique haar leven gezogen. Het is alsof ze een deur openzet, je de drempel overstapt en je niet meer wegkomt. Op een positieve manier. Ze neemt je mee in de periode van haar leven dat ze hoort dat ze baarmoederhalskanker krijgt, haar baarmoeder verwijderd wordt en het herstel. Het is rauw, het is keihard, het is confronterend en mega persoonlijk. Zó persoonlijk, dat Monique na het lezen van het boek voelt als een hele goede vriendin die je in een persoonlijke brief alles verteld wat haar is overkomen. Ik heb alle emoties gevoeld tijdens het lezen van dit boek. Boosheid en frustratie, pijn, verliefdheid, opluchting en ook medelijden. Maar vooral in de vorm dat ik Mo een hele dikke knuffel wilde geven. Wat nu sowieso niet mag. Dus daar wacht ik nog even mee.

En het is een belangrijk verhaal: een oproep aan alle jonge vrouwen om dat uitstrijkje echt te laten doen.

We vinden vakantie belangrijk en broodnodig om ons gelukkig te voelen, gezond te blijven en productief te zijn op het werk. Maar in hoeverre hebben we vakantie nu echt nodig? En wat doet vakantie precies met ons? Hoe lang hebben we profijt van een vakantie? En wat kunnen we doen om het vakantiegevoel langer vast te houden?

Dit boek geeft antwoord op deze vragen. Het doel is de voorpret van de vakantie te vergroten, het vakantiegevoel te versterken en vakantiestress tegen te gaan, en tot slot de positieve vakantie-effecten langer vast te houden. Naast vele praktische en psychologische tips biedt dit boek allerlei leuke en interessante wetenswaardigheden rond vakantie, die het tot een boeiende reisbegeleider maken.

In maart was ik een week op workation op Terschelling, waar ik werkte aan een training over hoe je relaxed op vakantie gaat. Nu zijn die plannen voor de lancering wat verandert vanwege het Coronavirus, maar goed. Ik las dit boek van onderzoeker Jessica de Bloom waarin wat handige theorie staat over vakanties, wat ik goed kan gebruiken in mijn training. Ook nuttig als je zelf op zoek bent naar hoe je het maximale uit je vakantie kan halen en hoe je de periode eromheen lekker relaxed bent en blijft.

In een park in Leiden doet een wandelaar een schokkende vondst: een uitgemergeld lichaam met het cijfer 5 in zijn buik gekerfd. Het slachtoffer was journalist bij een bekend opinietijdschrift, verdween enkele maanden daarvoor en liet een afscheidsbriefje achter. Rechercheur Léon Coeur is geschorst vanwege een schietincident en moet zich eigenlijk gedeisd houden, maar ziet deze moordzaak als zijn kans om te bewijzen dat zijn team niet zonder hem kan. Hij besluit de hulp in te roepen van zijn nichtje Hanna, die criminologie studeert.

Als blijkt dat de journalist is onderworpen aan een wrede Midden-Oosterse marteltechniek, opsluiting in een volledig witte kamer, vermoeden ze dat hij te veel wist over de recente terroristische aanslag in Amsterdam. Was hij een complot op het spoor? Was de werkelijke dader van de aanslag wel de vluchteling die samen met de bom tot ontploffing kwam? Stukje bij beetje komen Léon en Hanna dichter bij de angstaanjagende waarheid.

Op diezelfde workation was ik onder andere met Samantha Stroombergen, en tijdens die week las ik haar eerste boek De Witte Kamer. Nogal een creepy verhaal, zoals je al wel opgemerkt hebt. Heel lekker opgebouwd qua spanning, fijne karakterontwikkeling en ik vind het ook fijn dat ik Léon en Hanna echt leer kennen. Ik kijk enorm uit naar het vervolg.

’Ik wil verkering. Daarom start ik mijn eigen bedrijf’

Amy van der Ham is 22, net geslaagd voor het MBO en heeft €500 spaargeld. Met dat geld start ze haar eigen onderneming. Zes jaar later is ze directrice van drie bedrijven en behaalt zij jaarlijks een miljoenenomzet.

In ‘Zo doe je dat” vertelt Amy hoe zij dit voor elkaar heeft gekregen. Dit boek gaat over haar frauderende boekhouder, over haar vriendje die haar drogeerde en met blauwe plekken en een lege bankrekening achterliet en over haar omgeving dat vond dat ze nooit genoegen nam met iets. Maar dit boek gaat ook over het aannemen van haar eerste werknemer terwijl ze een kater had, hoe zij haar bedrijfsresultaten jaarlijks verdubbelde, en over het ontvangen van haar eerste salaris, na 3 jaar.

Hoe wist Amy waar haar kracht lag en hoe zette zij dit om in doelen? Welke misstappen maakte zij en vooral: hoe bleef zij trouw aan wat ze zelf wilde?

Amy laat zien dat iedereen succesvol kan worden, ook jij. Ongeacht je achtergrond of opleidingsniveau. Met een flinke dosis zelfspot deelt zij al haar opgedane kennis en lessen, en laat ze zien dat je met de juiste mindset grootse dromen kan realiseren.

Met Amy was ik óók op workation en haar boek moest ik natuurlijk ook lezen. Amy is ondernemer met drie bedrijven met een miljoenenomzet en vertelt in haar boek hoe zij met MBO-diploma en €500 spaargeld dit voor elkaar kreeg.
Wat ik tof vind aan dit boek is dat Amy mega openhartig is, ook over de minder mooie kanten van het ondernemen. Dingen die haar aangedaan zijn, zoals oplichting door haar boekhouder, maar óók als ze zelf bijvoorbeeld ideeën van een ander klakkeloos overnam. Dat getuigt van lef, dat je ook die minder charmante stappen van jezelf durft te delen. Amy deelt in haar boek de lessen die zij leerde in haar pad naar het ondernemerschap en daarin spaart ze zichzelf niet. Hier en daar is het heel praktisch, op andere momenten juist weer heel persoonlijk. Inspirerend. Wel zitten er hier en daar wat spel- en schrijffouten in het boek, daar moet je wel overheen kunnen lezen.

Klik hier voor het fysieke boek.

Soseki Natsume voltooide Kokoro: de wegen van het hart vlak voor zijn dood in 1916. De roman vertelt het diepmenselijke verhaal van de vriendschap tussen twee naamloze personages: een jonge student en een oudere man die hij ‘Sensei’ (leraar) noemt.

Sensei leeft met zijn vrouw afgezonderd van de buitenwereld, achtervolgd door geheimen uit het verleden. Langzaam maar zeker stelt hij zich open voor de jongeman en vertelt hij over zijn eigen studententijd, waarin dingen zijn voorgevallen die hem al zijn leven lang schuldgevoelens bezorgen.
Kokoro: de wegen van het hart wordt beschouwd als een van de belangrijkste Japanse romans ooit, bekend bij elke scholier en gelezen door iedereen die de nationale literatuur serieus neemt.

Voor kerst kreeg ik van Willem dit boek. Ik ontdekte dat ik hem jaren geleden blijkbaar al eens gelezen heb, maar veel was me er niet van bijgebleven. Gek toch, hoe dat werkt?
Ik ben zoals je misschien wel weet groot fan van Haruki Murakami en hij is op zijn beurt weer groot fan van Soseki Natsume. Dit boek gaat over een ‘anonieme’ hoofdpersoon die iemand ontmoet waarmee hij een innige vriendschap opbouwt (sensei). Je volgt het verloop van hun vriendschap, en daarin ook het verloop van het verleden van Sensei. Wat ik mooi vind aan dit boek is dat Japanse tradities en gewoontes (uit die tijd) heel duidelijk naar voren komen en dat het een verhaal is wat echt ‘voortkabbelt’. Op een paar gebeurtenissen na zijn er geen grote spannende evenementen in het boek, maar doordat het zo’n rustig verhaal is, zorgen de dingen die wel gebeuren meteen voor een spanningsboog. Zo vraag ik me vanaf de eerste hoofdstukken al af wat het ‘geheim’ van Sensei is, en je leeft toe naar het moment dat de vader van de hoofdpersoon overlijdt. Het is allemaal met weinig bombarie en opsmuk geschreven en dat vind ik juist mooi.

This book is a quiet revolution, a guide filled with practical advice to help you curb your obsessions and build boundaries between your work, your job, and your life. From business anecdotes about fulfilling orders to more personal stories about Marlee Grace’s recovery from divorce and addiction, this book is full of wisdom and resilience, with plenty of discussion about ritual and routine as ways to create effective and positive creative life change.

In her workshops on healing and creative process, Grace helps people acknowledge their blocks and address them by setting distinct parameters that change their behavior. Now, she brings her methods and ideas to the wider world, offering all of us concrete ways to break free from our devices and focus on what’s really important—our own aliveness.

Part workbook, part advice manual, part love letter, How to Not Always Be Working ventures into the space where phone meets life, helping readers to define their work—what they do out of sense of purpose; their job—what they do to make money; and their breaks—what they do to recharge, and to feel connected to themselves and the people who matter to them. Grace addresses complex issues such as what to do if your work and your job are connected, provides insights to help you figure out how much is too much, and offers suggestions for making the best use of your time.

Essential for everyone who feels overwhelmed and anxious about our hyper-connected world—whether you’re a corporate lawyer, a student, a sales person, or a yoga instructor—How to Not Always Be Working includes practical suggestions and thoughtful musings that prompt you to honestly examine your behavior—how you burn yourself out and why you’re doing it. A creative manifesto for living better, it shows you how to carve sacred space in your life.

Nou, we sluiten af met iets dramatisch. Dit boek kocht ik omdat de titel me aansprak en ik het altijd interessant vind om over dit soort onderwerpen meer te leren. Hoe zorg je ervoor dat je loskomt van je werk, dat je echt ontspant, dat je dus niet altijd aan het werk bent?
Dit boek vond ik echt verschrikkelijk. Ik zeg dat niet vaak, dat weet je, maar nu moet ik het zeggen. Het is een raar boek, met wat het lijkt vooral hersenspinsels van de schrijfster die zelf enorm worstelt met haar creatieve werk en het feit dat ze lastig kan ontspannen. Er zitten gekke gedichtjes in waarin hoofdletters zich afwisselen met kleine letters, ZoaLs Ik dEZe ZiN Nu SchRijF dUs. Onleesbaar.
Het enige wat ik zinvol vond aan dit boek waren de opdrachten die erin zaten waarin de schrijfster je bijvoorbeeld uitdaagt na te denken over wat nu precies jouw werk is en wat je zelf onder werk schaart. En welke dingen zijn voor jou geen werk? Dat kan voor veel mensen opheldering geven en ook ervoor zorgen dat je nadenkt over hoe je nou werk en vrije tijd meer afbakent.
Verder had dit niet als boek uitgebracht hoeven worden, een blogpost was prima geweest. Jammer van de tien euro.

Normaal doe ik altijd affiliatie linkjes naar Bol in mijn boekenblogs, maar bij deze wil ik je vragen je boek te bestellen bij lokale boekhandel. De meesten hebben een eigen webwinkel en anders kan je misschien bellen of ze jouw boeken kunnen opsturen. Laten we op die manier onze boekhandels helpen in deze tijd 🙂

Ik heb al deze boeken zelf gekocht, alleen het boek van Amy heb ik van haar cadeau gekregen.

Het was een prima leesmaand (op dat laatste drama na, dan) en ik hoop dat je hier wat inspiratie opdoet om zelf lekker te gaan lezen. Wat las jij in maart?