Boeken van maart 2021 – deel 1

Op een zomerdag in 1596 gaat Judith, een jong meisje uit Stratford-upon-Avon met een flinke griep in bed liggen. Haar tweelingbroer Hamnet zoekt overal vergeefs om hulp. Hun moeder, Agnes, is ver buiten het dorp met haar geneeskrachtige planten in de weer. Hun vader werkt in Londen als toneelschrijver. Beide ouders hebben nog geen idee dat een van hun kinderen de week niet zal overleven. Hamnet is een aangrijpende pageturner geïnspireerd op de zoon van William Shakespeare. Het is het verhaal van een zoon van een handschoenmaker die in navolging van de liefde zijn vaders regels aan zijn laars lapt, het verhaal van de vrouw voor wie hij valt, en hun familie. Een verhaal over moed, verdriet en liefde, over de unieke band tussen tweelingen, en over een vlo die in Alexandrië op een schip richting Europa terechtkomt. Maar bovenal het onvergetelijke verhaal van een jongen wiens naam werd gegeven aan een van de meest gevierde stukken ooit geschreven. Over Ik ben ik ben ik ben: ‘Het eerste non-fictieboek van de geweldige O’Farrell is al net zo verpletterend als haar romans… Adembenemend goed.’ – VPRO Gids ‘Een extreem levendige autobiografie. […] een lofzang op het leven.’ – De Standaard

Dit boek werd me aangeraden door iemand, en persoonlijke aanraders, daar houd ik van en die neem ik serieus, dus ik ging Hamnet lezen. Dit verhaal gaat over Hamnet, de zoon van William Shakespeare, die na de dood van Hamnet een van de beroemdste toneelstukken ooit schreef: Hamlet.
Inderdaad een pageturner. Indrukwekkend verhaal. Iedereen heeft ooit weleens van Hamlet gehoord, de meeste mensen weten wel ongeveer waar het over gaat. Maar het verhaal daarachter? Heel boeiend en mooi om te lezen.

Liedjesschrijver Oscar heeft Nederland achter zich gelaten en woont al een tijd in New York. Sinds kort volgt hij een cursus scenarioschrijven bij de vermaarde docent Seth Michael Donsky. Wanneer hij daar de flamboyante acteur Sam ontmoet, besluiten ze een appartement te delen. Per toeval ontdekken ze dat hun buurman ‘Disco’ afgeperst wordt, wat in eerste instantie een geweldig verhaal voor hun script lijkt op te leveren, maar hoe meer ze de afpersing naar hun hand proberen te zetten, hoe sneller de problemen zich opstapelen. Tot er geen weg meer terug is.

Wow, dit boek is één grote trip.
Aan de ene kant vind ik dat leuk. Het verhaal is plezierig om te lezen, het is grappig, het is raar, het zit vól met gebeurtenissen en wendingen.
Maar het is ook vrij ongeloofwaardig en extreem.
Maar wie zei dat boeken geloofwaardig moeten zijn? Ik heb er plezier aan beleefd en dat is het belangrijkste.

Een prachtige en ontroerende psychologische roman over liefde en verlies, met een scherp oog voor de vele facetten van een mensenleven

Terwijl er postzakken vol steunbetuigingen worden bezorgd en social media overstroomt met berichten en speculaties van vriend en vijand, proberen Rafael en Livia grip te krijgen op hun verdriet. Door hun herinneringen reconstrueren ze het leven van Roscoe, een hypergevoelige jongen die worstelde met een neiging om alle leed van de wereld op zijn schouders te torsen. Hij stond altijd klaar voor iedereen en gunde iedereen een tweede kans, van hun weggelopen vader tot de zwerver op de hoek van de straat, maar was er wel genoeg oog voor hem?

Ik was erg benieuwd naar dit boek, omdat ik echt wel ‘fan’ ben van de boeken van Chantal van Gastel. Juist daarom vind ik het zo jammer dat het me tegenviel. Ja, het is een mooi boek, de boodschap is innemend, ontroerend. Maar ik vind het ook wel erg zwaar. En geloof me als ik zeg dat ik boeken over zware onderwerpen niet schuw (zie het boek hierna maar, over de aanslag in de Bataclan in Parijs), maar dit is ook wel vrij zwaar qua toon en verhaal.
Het stoorde me daarnaast dat Roscoe zo opgehemeld werd (pun not intended). ‘Over de doden niets dan goeds’ in dit boek. Ik krijg het idee alsof Roscoe een perfecte, God-achtige persoon was. Persoonlijk had ik het leuker gevonden als Roscoe ook een rauw randje had gekregen, of als er ook grapjes werden gemaakt over hoe irritant hij was, of zo.
Maar misschien heb ik het gemist.
Het is gewoon niet mijn boek, en dat vind ik wel echt heel jammer.

Ferry is een ‘ouwe zeikerd’. Hij is boos. Op op zijn omgeving, op de scheiding van zijn ouders, op alles wat niet goed loopt, op de wereld in het algemeen. Tot 13 november 2015. Dan is hij met vrienden bij een concert in het Parijse theater Bataclan als drie mannen met Kalasjnikovs het vuur openen in de volgepakte zaal. Ferry ziet en voelt hoe tientallen mensen naast hem worden gedood. Even weet hij zeker dat ook zijn leven voorbij is. Maar kruipend door het bloed en over de lichamen weet hij wonder boven wonder te ontsnappen. Die ervaring verandert zijn leven. Langzaam maakt zijn boosheid plaats voor dankbaarheid en vergeving, met als hoogtepunt het feit dat hij bevriend raakt met de vader van één van de aanslagplegers. Hij vertelt zijn optimistische verhaal voor een steeds groter publiek. Zo verandert de ‘ouwe zeikerd’ in een inspirator. Dit is een boek over Ferry’s ervaringen van die vreselijke vrijdagavond en de vijf jaar erna: ervaringen die hij niemand gunt, met gevolgen die hij nooit had willen missen. Souvenirs is een les in het accepteren van het onacceptabele en in het vergeven van het onvergeeflijke.

Over zware onderwerpen gesproken.
En juist daarom vind ik dit boek waanzinnig: het is Ferry gelukt om een boek over een van de zwaarste onderwerpen óóit te schrijven en het dan nog luchtig en grappig te houden.
Wauw.
Oké, het boek staat vol spel- en grammaticale fouten (oprecht jammer), het is wél een boek dat me bij de keel greep en niet meer los liet. Nog steeds niet, eigenlijk.
Ferry heeft zijn ervaring waanzinnig opgeschreven. Zonder terug te deinzen voor taboes, zonder bang te zijn mensen te kwetsen of te raken.
Heel knap en heel indrukwekkend. Dit is zo’n boek waar je over na blijft denken.

De therapeut van BA Paris is een nieuwe psychologische thriller vol onderhuidse spanning en onbetrouwbare personages. Van de auteur van Achter gesloten deuren, Gebroken en Breng me terug.

De therapeut bevat alle ingrediënten van een typische BA Paris: onderhuidse spanning, onbetrouwbare personages, en meerdere twists aan het eind!

Ha, heerlijk. Zo’n thriller die je echt niet weg wilt leggen.
Vet spannend.
Lekker mysterieus.
Top einde.
Ik wil meer lezen van B.A. Paris, in ieder geval!

Jess werkt als assistent bij het internationale bedrijf Pegasus Paper Products, waar ze alsmaar over het hoofd wordt gezien. Beloofde promoties gaan zonder verklaring aan haar voorbij en ook bij de afdelingslunch en vrijdagmiddagborrel wordt ze steevast ‘vergeten’. Dan ontdekt Jess een maas in het systeem waarmee ze werkt en komt haar onzichtbaarheid opeens goed uit. Jess weet onopgemerkt duizenden euro’s in eigen zak te sluizen. Tot iemand haar zwendel ontdekt en op een tweesprong staat. Wat gaat ze doen: opgeven of doorgaan? En wie bepaalt dat eigenlijk, zij of de anderen? *** Popover is een tragikomische coming of age roman waarin we de jongvolwassen Jess volgen in haar morele groei, zich hardop denkend een weg banend langs allerlei verleidingen. Overmoed ligt op de loer, de lijn tussen goed en kwaad is flinterdun. Voor álle spelers. Ook voor Jess.

Dit vind ik nou fijn: zo’n boek met een hoofdkarakter die allemaal foute dingen doet, maar waarbij je je er ook nog echt goed in kan verplaatsen. Want wat is goed en wat is fout? Wat is op het randje? Wat is net erover? En hoever laat je je meeslepen? Nou, Jess laat zich wel erg ver meeslepen, maar anders was er ook geen tof verhaal om te vertellen.
Spannend. Grappig. Soms net een tikje ongeloofwaardig, maar dan net een tikje. Want je kan je ergens ook wel inleven in Jess en waarom ze de keuzes maakt die ze maakt…