Aan de Poel

Sinds 2007 bevindt Aan de Poel zich aan het mooie meer in Amstelveen. In 2009 kregen ze hun eerste Michelinster, in 2013 de tweede. Chef Stefan van Sprang heeft de leiding over de keuken en is samen met Robbert Veuger eigenaar. Robbert is sommelier en beide hebben ze hiervoor bij Ron Blaauw gewerkt in Ouderkerk aan de Amstel. Een goede leermeester!  Bij Aan de Poel wordt Frans gekookt, er wordt veel gebruik gemaakt van streek- en seizoensproducten en Stefan vertelt ons dat hij graag met pure smaken en producten werkt. Niet zoveel gels, schuimpjes en ondefinieerbare smaken, liever herkenbare ingrediënten.

Het restaurant bevindt zich op een erg mooie locatie in Amstelveen, en het is dan ook niet opmerkelijk dat hun terras is uitgeroepen tot de mooiste van Noord-Holland. Toen wij er waren was het niet warm genoeg om buiten te zitten, maar ook binnen heb je geweldig uitzicht over het water en zie je erg mooi de zon ondergaan. Alsof je op het strand op een tropische plek zit, dat idee.

Het interieur is met aandacht vormgegeven. Er staan alleen ronde tafels (dat zit zo lekker!), alles draait om het mooie uitzicht en het is vrij strak. Nog net niet stijfjes, maar ook niet heel knus of gezellig. Het ademt dineren op niveau. Dat zien we ook aan de mensen om ons heen: iedereen is echt op chic. Dat verschilt altijd erg tussen restaurants, hier doft iedereen zich echt op. Leuk!

De eerste gang is ceviche van zeebaars met mosterd, chorizocreme, duindoorncreme, gebrande mango, shizoblad en jonge radijs. De viooltjes komen uit eigen tuin. Het is een heel friszoet gerechtje met stevige texturen. De zeebaars is ook lekker stevig en zoet. De kleuren zijn fantastisch, het is echt een schilderijtje.

Hierbij wordt een droge moscatel uit Zuid-Spanje geschonken. Van de moscateldruif worden vooral zoete wijnen gemaakt, deze wijn ruikt ook als een dessertwijn maar smaakt droog en heeft frisse zuren die goed matchen met de ceviche.

Dit donkere gerechtje is king crab met kaviaar en creme fraiche op een brique. Onder de zwarte brique zit nog een verrassing: een krabsalade met creme fraiche en citroen.

Hierbij een sauvignon blanc uit Tours uit 2013. Deze heeft strakke zuren en wat aciditeit.

We blijven nog even bij de schaaldieren: dit is lobster linguini. Huisgemaakte pasta met geplette kreeft, gerookte boter, crime van zee-egel en kreeft, zilverzuring en kerrie. Dit gerechtje is hoog op smaak: de kreeft is zoet en zacht, de boterzachte crème is vrij zout en heeft een sterke schaaldierensmaak: vind ik verrukkelijk. Dit is het eerste gerecht waar geen knapperige textuur bij zit, maar dat is eigenlijk wel lekker.

We drinken hierbij een chardonnay uit Stellenbosch, zuid-afrika. Deze heeft op Frans eiken gelegen en heeft daardoor een bepaalde romigheid.

Natuurlik eten we asperges! De vierde gang bestaat uit gekookt en gebakken asperges in een gelei van kombu. Daarbij een vinaigrette van sjalot. Op de rand ligt een ‘kip chipje’ met daarop dry beef.

Dit vind ik qua smaken echt een vlezig en aards gerecht, het eerste wat echt wat zwaarder is qua smaken. De asperges smelten op de tong. De ‘dry beef’ vind ik heel verrassend en smaakvol.
De wijn die hierbij geschonken wordt is een frisse rode Beaujolais.

Het hoofdgerecht. Lam! Op het grote bord een lamskotelet met wortel en mierikswortel. Ook zit daarbij een stevig gekruid lamsworstje. In het kommetje zit gestoofde lamsnek met berberkruiden. De lamsnek valt helemaal uit elkaar, zo mals en zacht is deze, en is sterk van smaak door de berberkruiden. Het koteletje is ook erg lekker qua gering, heel zacht, en deze is iets zachter van smaak.

De wijn hierbij is een wijn uit het portgebied die gemaakt is van portdruiven. Deze is vrij kruidig en pittig.

Ik kan nooit kiezen welke gang nu mijn favoriet is, maar kaas vind ik toch altijd wel een van de grootste feesten. We krijgen een mooie kaasplank met zes soorten kaas en daarbij apart nog een epoisses. Op de plank zie je rabiola de rosa, een kaas van zowel koe- geit- als schapenmelk die in rozenwater heeft gelegen. Ook zitten er rozenblaadjes op. Heel speciaal, het smaakt gewoon een beetje naar een rozengebakje.
De tweede kaas is een Rouvener, een geitenkaas van een jaar oud. Daarna een camembert en een cauburger. De gele kaas is een Old Alkmaar van 36 maanden oud. Deze smaakt fantastisch vol en heeft een bite van de zoutkristallen. De laatste op de plank is een Bleu de Regalis, een blauwschimmel van schapenmelk. Deze is in een waskorst gerijpt waardoor het vocht er in blijft: daardoor is ‘ie heel romig en ‘nat’.

Deze kaasplank is echt waanzinnig, er zit een goede opbouw in en ik houd van de verschillende texturen. Het brood en de druiven, noten en jam erbij maken het mooi af.

Tussen de kaas en het dessert krijgen we nog een klein tussengerechtje, gepresenteerd als een cadeautje. Het is passiefruit granité en het smaakt écht als een passiefruit-bom. Echt een lekkere opfrisser!

Het dessert… Wat een plaatje. Het is rabarber met kardemom, witte chocola en hangop. Het is zuur, zoet, fris en romig. De crunch bij de hangop geeft het wat meer diepte en die hangop is een mooie tegenhanger van de zure rabarber. We drinken hierbij een halfzoete auslese die van overrijpe druiven is gemaakt. Hij ruikt wat muf, maar de smaak is licht zoet en fris en past goed bij de rabarber.

Bij de (goede!) koffie krijgen we ook nog eens allemaal lekkers. Bonbons, noga, turks fruit, pastel de nata: het gaat maar door. Ik houd ervan, al die kleine zoete hapjes bij de koffie. Ik zou wel een heel diner kaas-dessert-koffie met friandises kunnen doen. Gewoon zes keer afwisselen, ha!

Het tweede boek van Aan de Poel is trouwens net uit, ter ere van het tienjarig bestaan van Aan de Poel. Het boek staat vol signature gerechten van het restaurant, geeft veel inspiratie en je krijgt een kijkje achter de schermen. Het boek is te koop bij Aan de Poel en online.

Een 5 gangen diner bij Aan de Poel kost €89, een 6 gangen diner €99 per persoon. Dit is exclusief drankjes.