Ivan Orkin

Ivan Orkin. Foto: Daniel Krieger bron
Ik wist van het bestaan van Ivan Orkin door de Netflixserie Chef’s Table waarin in elke aflevering een topchef wordt uitgelicht. In seizoen zat daar Ivan Orkin bij, een Amerikaan die gespecialiseerd is in het maken van Japanse noedelsoep, ramen. Ivan noemt zichzelf een ‘Japanofiel’ die een chef werd.
Ivan verhuisde naar Japan in 1980 om Engelse les te geven. In Chef’s Table vertelt hij hoe verliefd hij was op Tokio: hij wist dat het zijn thuis was zonder dat hij er ooit eerder geweest was. In 1990 ging hij terug naar New York met zijn Japanse vrouw Tamie. Daar ging hij naar The Culinary Institute of America en werkte hij in verschillende restaurants.
Tamie overleed in 1998 en Ivan ontmoette zijn tweede vrouw Mari tijdens een trip naar Japan. In 2003 gingen ze samen in Japan wonen, inmiddels leven ze samen in New York. In Tokio opende hij in 2003 Ivan Ramen, wat al snel de populairste ramenzaak van de stad werd. Knap voor een niet-Aziaat! Hij droomde nooit per se van een eigen ramenzaak, maar zoals hij zelf zegt: ‘Ik wilde mijn liefde voor Japan en mijn liefde voor eten en koken met elkaar combineren, dan is het openen van een restaurant met mijn favoriete eten, ramen, niet zo’n gek idee’. Hij wilde graag een bedrijf waarbij hij dagelijks tussen de Japanners zat, en dat lukte goed met Ivan Ramen.
‘Ik houd gewoon verschrikkelijk van ramen, maar heel veel soorten zijn net junkfood, met goedkope kant-en-klare noodles, heel veel zout, niks huisgemaakt. Ik wilde mijn eigen perfecte ramen maken. Ik at het zoveel en ik besloot uit te zoeken wat ik zelf het lekkerst vond. Alles aan mijn ramen wordt huisgemaakt, handgemaakt en is van de allerbeste kwaliteit.’
In 2015 verliet Orkin zijn zaak in Tokio (hij werd overgenomen door chef Hisao Matsumoto) en toen opende hij eerst zijn Slurp Shop in New York, even daarna Ivan Ramen. Het is een heel klein zaakje dat van de buitenkant niet echt herkenbaar is als een ramenrestaurant, en toch zit het altijd ramvol. Ik reserveerde vooraf en ik was blij dat ik dat deed: elk plekje was bezet en zonder reservering heb je gewoon geen tafeltje. Nu was ik er ook op een vrijdag, maar het zou me niet verbazen als dat de hele week zo is.


De sfeer is chaotisch, druk en vol, maar dat past ook bij het type restaurant. Het is niet chic, het is geen fine dining, het is gewoon noedelsoep. Maar dan wel hele goede. Ik zit aan de bar waar ik direct de keuken in kan kijken. Het is een gestructureerde chaos: wat zijn deze mensen keihard aan het werk. Leuk om te aanschouwen, zeker omdat ik alleen ben: ik heb wat om naar te kijken!
De kaart
De kaart is klein, maar er is genoeg keuze. Ik vraag aan mijn ober advies over het voorgerecht: ik wil wel iets proeven, maar ik ben geen hele grote eter en gezien ramen aardig machtig kan zijn, wil ik geen zwaar voorgerecht. Hij raad me de Pickled Daikon XO aan. Hij geeft aan dat dit een licht gerecht is en dat er toch veel smaak aanzit. Goed, doe dat maar, met een Japans biertje. Er is veel keus in Japanse biertjes en Sake, dat past natuurlijk ook goed bij de Aziatische keuken. Het biertje smaakt trouwens goed, het is volgens de kaart een ‘Belgische stijl’ biertje en hij is niet echt bitter maar vooral wat zoeter. Lekker!
Wat ik als hoofdgerecht wil vind ik lastig. De ‘traditionele’ ramen lijkt me fantastisch, maar moet ik niet juist iets specialers nemen? Ik besluit weer advies te vragen. Niet alle gerechten op de kaart zijn ramen en ik wil wel échte ramen. ‘Als je iets niet-traditioneels maar wel ramen wilt, dan moet je echt de Chicken Paitan nemen. Ik eet dat zelf minimaal vier keer per week, het is zó smaakvol.’ Goed, kom maar door!
Het voorgerecht: Pickled Daikon XO


Heel snel staat mijn voorgerechtje voor mijn neus, die ik trouwens ook al veel voorbij heb zien komen. Een populaire keus! Daikon is trouwens een Japanse lange, witte radijs. Volgens de kaart zit er gedroogde garnaal en chili olie bij.
Pickled Daikon XO

Het mengsel bovenop is een mix van garnaal, amandelen, sesamzaadjes en sint-jakobsschelpen, het is een beetje krokant en het smaakt waanzinnig lekker. Niet eens echt intens naar vis of schaaldieren, maar juist nootachtig. De daikon is ingemaakt en smaakt zuur, licht zoet en azijnachtig, daar ben ik gek op. De topping is juist heel zout, warm en zwaar van smaak en die combinatie is top. Wat een smaaksensatie, dat had ik niet verwacht omdat het er niet zo uitziet.
Mijn ramen: de Chicken Paitan

Chicken Paitan Ramen

Ik bestel dus de Chicken Paitan. Deze heeft kippenbouillon, kipgehakt, een eidooier, shio kombu en roggenoodles. Ivan Ramen maakt alles zelf, ook de noodles. Shio kombu is trouwens een soort zeewier wat een echte umami smaak aan de ramen geeft.
‘Give it a little stir and enjoy,’ wordt me verteld. Ik roer het dus grof door elkaar heen en dan is het tijd om te slurpen. De smaak kickt erin. Het is méga vol van smaak. De bouillon is zout, maar bevat een hele sterke kipsmaak. Het gehakt is sterk gekruid en hoog op smaak. De eidooier geeft het juist weer wat zachts en de noodles zijn natuurlijk ook neutraal en lekker dun en vrij stevig van textuur.
Ik eet niet elke week (en ook niet elke maand) noedelsoep, maar ik weet wel dat dit een waanzinnig goede is. Het is véél, maar ik eet/drink mijn kom tot de laatste druppel leeg. Ik wil alleen maar méér. Het smaakt zo ontzettend goed!
Ivan Ramen: Conclusie
Binnen ongeveer een uurtje sta ik weer buiten, méga voldaan (en een beetje overprikkeld door alle geluiden, de hoeveelheid mensen en de drukte in de keuken). Ik ben zo blij dat ik ben gegaan, deze ramen is zo lekker – en niet alleen de ramen, ook de andere gerechten.
Ik was ongeveer $50 kwijt voor mijn ramen, voorgerecht en een biertje. Voor New Yorkse begrippen niet echt duur, ook niet per se goedkoop. Vrij normaal. Ik betaal het er graag voor – het is zó lekker.
Ivan Ramen is niet een plek waar je heen gaat om even te onthaasten, voor een rustig romantisch diner of een chique ervaring, wel om de lekkerste noodles van de Japanners. Als je in New York bent en je houdt van ramen, maak dan echt even een reservering. Enne, mocht er geen plek zijn, je kant altijd terecht bij de Slurp Shop van Ivan in de Gotham West Market aan 600 11th Avenue in New York.
Of je nou van plan bent om te gaan of niet, kijk echt even de aflevering met Ivan Orkin van Chef’s Table, persoonlijk was het mijn favoriet van alle afleveringen. Ivan praat zo vól passie over Japan, over ramen, over koken, over de liefde. Het is een hele sympathieke gast die je alleen maar meer liefde en succes gunt.