Boeken van januari 2019 deel 1

‘Ach, het is maar een dier,’ hoorde Antoinnette Scheulderman regelmatig toen ze rouwde om haar overleden hond Bubbels. Maar iedereen die ooit een huisdier heeft gehad, weet hoe innig de band tussen mens en dier kan zijn. Tachtig procent van de baasjes beschouwt hun huisdier als volwaardig onderdeel van het gezin, toch lijkt verdriet om de dood van een dier nog altijd iets waarvoor je je zou moeten schamen.

Scheulderman gaat op zoek naar mensen die weten hoe groot de liefde voor een dier kan zijn en zoekt antwoord op de vraag hoe om te gaan met het verdriet na het onvermijdelijke afscheid.

Interviews met o.a. Eva Jinek, Paul de Leeuw, Linda de Mol, Jan Wouters, Janine Abbring, Britt Dekker, Barry Hay, Saskia Noort, Yvette van Boven, Bridget Maasland, Annejet van der Zijl en deskundigen die handvaten geven voor rouw om een dier.

Janken. Wat een herkenning, eindelijk iemand die net zoveel bizarre liefde voor haar hond heeft als ik! En niet alleen de auteur zelf, maar ook alle geïnterviewden. Van Paul de Leeuw tot Linda de Mol, ze houden allemaal onmetelijk veel van hun (soms inmiddels overleden) huisdier(en). Dit boek draait compleet om deze liefde, en de rouw die komt kijken bij het afscheid van een dier. Kwetsbaar en tegelijkertijd krachtig opgeschreven, met ook handige en praktische tips van deskundigen. Want wanneer kies je ervoor je dier te laten inslapen? Wat is het juiste moment? En hoe pak je dat aan? Ik stoorde me wel een tikje aan de vele herhaling – veel geïnterviewden zeggen uiteindelijk hetzelfde.

Klik hier voor het fysieke boek, klik hier voor het e-book.

Klik hier voor het fysieke boek, klik hier voor het e-book.

When aspiring writer Guinevere Beck strides into the bookstore where Joe works, he is instantly smitten.

But there’s more to Joe than Beck realises and much more to Beck than her perfect facade. And the obsessive relationship quickly spirals into a whirlwind of deadly consequences…

A chilling account of unrelenting, terrifying deceit, Caroline Kepnes’ You is a thriller more perversely clever and dangerously twisted than any YOU have ever read.

Nadat ik totaal geobsedeerd de serie ‘You’ op Netflix had gekeken besloot ik meteen het boek te lezen. In You volg je het verhaal van Joe, die ook geobsedeerd is, maar dan door een meisje. Beck. Hij gaat haar stalken. Ziek verhaal, in het boek vind ik Joe ook een stuk meer een creep dan in de serie. In de serie wordt nog een soort romantische chickflick-achtige sfeer neergezet en die mist in het boek. Het boek vind ik hier en daar wat ongeloofwaardig, maar toch pakkend genoeg om verder te lezen. Veel mensen zeggen ‘het boek is altijd beter dan de film/serie’ en daar ben ik het in dit geval niet mee eens. De serie vind ik beter, geloofwaardiger, unieker qua stijk. Maar toch: tof om ook het boek te lezen. Ik ben benieuwd naar deel 2, waarop seizoen 2 is gebaseerd.

Klik hier voor het fysieke boek, klik hier voor het e-book.

Dagelijks werk is de literaire autobiografie van Renate Dorrestein: scherp, grappig en inspirerend.

Met een fonkelend mozaïek van opzienbarende teksten blikt ze terug op vijfenveertig jaar schrijven: over de lezer als bondgenoot, fatsoen, bewuste kinderloosheid, ouder worden en de ontdekking van de clitoris.

Dorrestein legt aldus de veranderende wereld, maar ook zichzelf en haar schrijverschap nietsontziend uit.

Dit boek ben ik gaan lezen op aanraden van iemand op Instagram, ik had hem al een tijdje op mijn e-reader staan, maar was er nooit aan begonnen. Ik houd erg van boeken van schrijvers over het schrijven. Je leest zijn of haar werk, dan is het ook interessant om te lezen wat voor wereld daar achter schuilgaat. In ‘Dagelijks werk’ deed Renate dat door middel van allerlei korte geschreven teksten. Van columns tot voorwoorden in boeken, toespraken op afscheidsfeestjes en mails, brieven, korte verhalen. Bij elk stuk tekst zit een korte toelichting, wat het wat meer context geeft. Ik smulde ervan, ik houd sowieso van de schrijfstijl, humor en levenshouding van Renate Dorrestein. Wel vond ik dat ze hier en daar net wat teveel weggeeft, zo vertelt ze openhartig over problemen die ze had met een vorige uitgever. Op zich is dat interessant en leuk om te lezen, ik vind het alleen onnodig dat ze daarbij de uitgever met voor- en achternaam noemt en ook daarbij vertelt wat er precies misging: ze deelt zelfs de e-mail met de beschuldigingen. Gaat wat mij betreft net wat onnodig te ver.

Klik hier voor het fysieke boek, klik hier voor het e-book.

Twee zusters, één man. Verder doen Ange en Irthe wat vrouwen sinds de dageraad der schepping doen: zij zorgen ervoor dat de mens kan eten. In hun restaurant koken ze de sterren van de hemel. Maar het is eten of gegeten worden. Wanneer hun man hen wil verlaten, worden de zusters gedwongen tot iets waarvan de meeste vrouwen slechts dromen. Ze laten hem niet gaan. Ze houden hem. Op water en brood op zolder.

Na ‘Dagelijks werk’ had ik zin om verder te lezen uit Dorresteins oeuvre en ik was het meest nieuwsgierig naar Het Hemelse Gerecht. Ik las al eens Weerwater en Zeven Soorten Honger van haar en die vond ik beide echt goed, dus ik was nu wel benieuwd naar meer. Het Hemelse Gerecht vind ik een fantastisch verhaal. In het begin verwarde ik Ange en Irthe steeds met elkaar, maar toen ik eenmaal doorhad wie wie was en hoe de relaties in het huis ervoor stonden, las het verhaal vlotter. Heerlijk om letterlijk een kijkje in de keuken te krijgen bij een toprestaurant praktisch op het platteland, en daarnaast natuurlijk om getuige te zijn van eh, een paar dingen die nogal totaal misgaan. Vanaf het moment dat Gilles de zussen wil verlaten lijkt alles compleet mis te gaan. Goed geschreven, ik verloor mezelf totaal in dit verhaal.

Klik hier voor het fysieke boek, klik hier voor het e-book.