Minder oordelen, hoe doe je dat?

Met het positiever denken en worden, is ook het minder oordelen gekomen. Of, wat dat er misschien eerst?
De laatste jaren heb ik daar beste wat ontwikkeling in doorgemaakt. Ik las onlangs ook een artikel over minder oordelen en dat gaf me de inspiratie. Laat ik eens tips verzamelen, van mezelf en anderen, over hoe je minder kunt oordelen en wat dat ook voor je kan doen.

Oordelen doen we natuurlijk allemaal, zowel negatief als positief. Negatief oordelen geeft natuurlijk geen gezellige gedachte in je hoofd. Als jij iets negatiefs over iemand denkt, beïnvloed je op dat moment die ander niet maar wel vooral jezelf. Je wilt natuurlijk jezelf vooral beïnvloeden met positieve gedachtes want dat voelt een stuk fijner.

Ik denk dat het ook zeker een onderdeel is van het ouder worden. Het gezegde ‘hoe meer ik weet, hoe meer ik besef dat ik niks weet’ is denk ik hier ook wel van toepassing. Je leert door het leven heen steeds meer dat een oordeel dat je had vaak niet klopte. Je merkt dat het vervelend is dat mensen over jou oordelen dus probeer je het over een ander ook minder te doen. Je voelt je schuldig na een oordelende gedachte omdat je je beseft dat het negatief is en je die andere persoon helemaal niet kent. Althans, zo gaat dat voor mij op.

Ik denk ook dat het hand in hand gaat met zelfvertrouwen. Het is immers je biologische reactie om van je af te slaan als je in het nauw zit, ook al is dat alleen maar in je eigen hoofd. Zelfvertrouwen is iets wat bij mij door de jaren heen ook groter en groter is gegroeid.

Door oordelen maak je iets klein, je begrenst het en geeft het geen ruimte om iets anders te zijn. Daardoor ontzeg je jezelf ook een stukje goei en inzicht. Dit doe je echter omdat dat makkelijker te behappen is. Dus nogmaals, is het vaak een reflectie van jezelf als je vaak/veel/hard oordeelt.

Kortom; minder oordelen geeft minder negatieve gedachtes en minder negatieve gedachtes geeft meer ruimte voor positieve gedachtes en positieve gedachtes helpen je om je gelukkiger te voelen. Volg je me nog haha?

Hoe kun je dan minder leren oordelen, als je merkt dat jij dat toch wel vaak doet?

Dit ben ik zelf heel actief gaan doen. Het is een spelletje in je eigen hoofd. Denk je iets negatiefs over iemand, moet je ook iets positiefs opnoemen. Natuurlijk zijn hier grenzen en denk je ook echt hier niet altijd aan. Oordelen doe je namelijk de hele dag door, dit is een van de manieren om je door het sociale leven te navigeren en goede keuzes hierin te maken. Je vergeet het dus snel, maar het is wel leuk om met je partner of vriendinnen af te spreken want dan kun je elkaar eraan herinneren. Bijvoorbeeld als jij denkt: ‘mens hoe kún je die combinatie bij elkaar aantrekken?’ zeg je daarna: ‘het is wel een hele leuk blouse’, of ‘ze kijkt heel vriendelijk uit de ogen’. Dat verzacht je eigen kijk op de wereld om je heen. Probeer het maar eens. En laten we even eerlijk zijn, dit soort gedachtes hebben we echt allemaal wel eens.

Hier ben ik slecht in hoor, want ik wil altijd overal iets van vinden. Maar je beseffen dat je niet altijd een mening hoeft te hebben is ook wel bevrijdend! Soms weet je gewoon immers even niet wat je mening is, toch? Dat mag ook gewoon. Je hoeft niet alles te bekaderen, je hoeft niet altijd wat te vinden.

Niet iedereen is tot hetzelfde instaat als dat jij bent, net als dat er ook mensen zijn die in staat zijn tot dingen waar jij nooit in staat tot zult zijn. Je zult daardoor altijd in beide categorieën vallen. Iemand met een lager IQ, iemand met minder ervaringen, iemand met een kleinere wereld, iemand met minder mogelijkheden. Allemaal mensen waar je iets over kan vinden, maar waar je tegelijkertijd ook van moet erkennen dat je niet je eigen leven hierop kunt projecteren. Je kan niet verwachten van iedereen dat ze al dezelfde lessen en ervaringen hebben doorgemaakt als jij en soms is iemand ergens gewoon niet toe in staat. Accepteer dat iemand bijvoorbeeld niet snel initiatief neemt voor een leuk uitje, want niet iedereen is zo, niet iedereen denkt daar aan. Je kunt mensen niet verwijten dat ze niet zo zijn zoals jij. Een belangrijk besef denk ik.

Je oordeelt vaak snel over iemand, maar je ziet nooit iemands complete verhaal. Iedereen heeft een verhaal wat oorzaak kan zijn voor iemands handelen. Tas gestolen? Misschien wel door iemand die honger had en geld nodig had. Iemand die een domme actie heeft in het verkeer? Misschien heeft diegene wel net slecht nieuws gehad. Zo kun je nog wel even doorgaan, maar je snapt mijn punt. Dit besef is ook belangrijk, en vertel het even tegen jezelf als je hard oordeelt, je zult merken dat je eigen houding er ook zachter van wordt.

Als je voelt dat je (hard) oordeelt, probeer het eens helemaal weg te nemen. Probeer die persoon eens neutraal te bekijken, is er ook nog ruimte voor wat anders? Train op deze manier jezelf om minder snel het oordeel klaar te hebben, om tijd te nemen want je oordeel is nooit helemaal compleet want jij hebt nooit een complete situatie in beeld.

Probeer iemand te leren kennen, stel jezelf kwetsbaar op want dan heeft de ander ook eerder de neiging dat te doen. Dat schept een band. Stel iemand vragen, luister, toon interesse. Je plaatje is dan nog steeds niet compleet, maar wel completer dan wanneer je dit niet doet. Neem zelf ook verantwoordelijkheid voor jouw aandeel, jouw moeite die je steekt in iemand voordat je oordeelt.

Ik hoop dat ik je heb geïnspireerd om iets zachtere gedachtes te denken, wat uiteindelijk zorgt voor een positiever leven. Iets wat ik iedereen gun. En nou niet denken dat ik nooit oordeel of altijd positief ben; ik scheld ook op mensen die me de weg afsnijden, ik vind sommige jurkjes ook echt heel lelijk staan en ik vind iemand ook wel eens vervelend overkomen. Heel vaak zelfs. Maar, ik denk daarna wel andere gedachtes dan dat ik mezelf daarin verder sleur, en dat heeft een groot aandeel gehad in mijn eigen positiviteit door de dag heen.

Goodluck!