Saba & Sint Eustatius fotoverslag

Tijdens onze drie weken durende vakantie op Sint Maarten gingen we er even tussenuit. Een vakantie in een vakantie! Drie dagen gingen we op pad, naar de buureilanden Sint Eustatius en Saba. Vandaag laat ik je zien welke avonturen we daar beleefd hebben!

We werden door de toeristenbureaus van de eilanden uitgenodigd om het eiland te ontdekken. Toen ze zagen dat we naar Sint Maarten gingen, vroegen ze of we langskwamen. Ontzettend leuk! Deze reis is dus gesponsord (ik heb er niet voor betaald gekregen maar onze tickets en verblijf is voor ons vergoed). Onze trip naar Sint Maarten hebben we zelf betaald en ondernomen, dat staat hier los van 🙂 dat verslag komt binnenkort online!

’s Ochtends vroeg vanaf Sint Maarten naar Sint Eustatius vliegen met Winair. In een klein vliegtuigje! Vooraf vond ik het een beetje spannend, maar het was gewoon superleuk.

Sint Eustatius

Na nog geen twintig minuten vliegen landen we op Sint Eustatius. Het op één na kleinste eiland van het Caribisch gebied met een oppervlakte van 21 vierkante kilometer en met bijna 4.000 inwoners. Het is vooral een rustig eiland met één klein strand en een grote slapende vulkaan, The Quill, die 600 meter hoog is. The Quill is de attractie van het eiland: er zijn mooie routes die je kan ‘bewandelen’ (lees: klimmen) op deze vulkaan. De vulkaan is maar liefst 200.000 jaar oud. The Quill is rondom perfect symmetrisch en in de krater groeit een tropisch regenwoud. Er zijn zeven wandelroutes die je kan volgen, zowel met als zonder gids.

Daarnaast is duiken erg populair op Sint Eustatius. Dat hebben wij niet kunnen doen omdat we de dag er na vroeg het vliegtuig in gingen, maar het eiland is een echte duik hotspot. Op de ene plek zijn er koralen en sponzen, op andere plekken steile wanden en ‘canyons’ gevormd door oude lavastromen. Ook zijn er plekken waar je geweldig kan wrakduiken.

Sint Eustatius is tijdens de grote ontdekkingsreis van 1493 ‘ontdekt’ door Christopher Colombus. Na de Tachtigjarige oorlog werd het eiland in 1816 definitief Nederlands grondgebied.

Meteen wat praktische informatie:

• Het hele jaar schommelt de temperatuur rond de 27 graden Celsius, ’s nachts wordt het zo rond de 24 graden. De wind zorgt voor verkoeling en het tropische klimaat zorgt ervoor dat Statia het hele jaar door mooi groen is.
• Je komt er met het vliegtuig alleen vanaf Sint Maarten met Winair. In twintig minuten ben je er en de kosten variëren zo tussen de $150 en $250 per persoon voor een retourtje.
• Er zijn wat mooie hotels op Sint Eustatius zoals The Old Ginhouse, The Country Inn, Golden Era Hotel en Kings Well Resort. Er zijn in Oranjestad leuke restaurantjes en eettentjes. Houd er rekening mee dat vrijwel alle restaurants sluiten tussen twee en zes ’s middags.
• Op Sint Eustatius is het in de zomer zes uur vroeger dan in Nederland, in de winter vijf uur vroeger.
• Er wordt betaald met de US Dollar.
• Nederlands is de officiële taal van Statia. De bevolking is echter zeer gemixt en Engels wordt het meest gesproken.

Eerst tijd voor ontbijt bij ons hotel, het is immers nog maar half acht. Met dit uitzicht…

Eet smakelijk!

Teena, de PR dame van het eiland, vertelt ons wat de leuke dingen zijn om te doen hier. Dat we The Quill moeten beklimmen, staat vast! Ik heb nog nooit een hike op een vulkaan of berg gedaan, maar gelukkig heb ik mijn sportkleding bij me. We bekijken de kaart en checken welke route we het beste kunnen nemen.

Eerst even inchecken in onze kamer in The Old Gin House. Dit hotel staat in Oranjestad, de hoofdstad van het eiland.

Uitzicht op het zwembad en de tuin. Zoveel groen hier!

Laten we gaan! The Quill beklimmen.

Er zijn veel dieren op The Quill, zo rollen er constant heremiet krabbetjes naar beneden. Willem vindt ze leuk, ik niet zo 😉

Na twintig minuten wandelen kan je een route kiezen. Wij gaan voor de Crater Rim.

Er zijn duidelijke paden op The Quill die goed onderhouden worden. Op sommige stukken moesten we echt klimmen, andere delen waren wat makkelijker te bewandelen. Ik vond het super gaaf.

Vermoeiend, wel!

Hier kijk je de vulkaan in. Woah!

Nog verder naar boven. Hoe verder je komt, hoe lastiger het pad wordt.

Het einde haalde ik zelf net niet. Ik stopte vijf minuten er voor omdat het laatste stuk toch vrij tricky was; je moest echt de rotsen op klimmen. Willem ging er wel voor en maakte deze foto van het geweldige uitzicht.

Wauw!

Na zo’n 2,5 uur is het tijd om een heerlijke douche te nemen.

We gaan op pad, op zoek naar een plekje om te eten. Kijk dan, geitjes!

We lopen naar Blue Bead Restaurant. De Blue Beads, of blauwe kralen, hebben een bijzonder verhaal op Sint Eustatius. De Blue Beads zijn Statia’s lokale betaalmiddel in de 17e eeuw. De Nederlandse West-Indische Compagnie gebruikte deze kralen bij handel in tabak, katoen, rum en slaven. Tot op de dag van vandaag komen de kralen tevoorschijn zodra een stevige storm de bodem op en rond het eiland loswelt. Ook duikers kunnen Blue Beads tegenkomen. Ze zijn erg veel waard en een bekend gezegd op het eiland is: ‘Jij vindt geen Blue Bead, de Blue Bead vindt jou.’ Niet op zoek gaan, dus!

We wisten niet dat de restaurants sluiten tussen twee en zes, dus alles was dicht! Blue Bead ging net sluiten maar we hadden mazzel: de eigenaar was zo lief om toch nog een pizza voor ons in de oven te schuiven. Terwijl hij eigenlijk al dicht ging…

Zo’n dorst! Het lekkerste glas water ooit 😉

Onbetaalbaar uitzicht.

En een héérlijke zalmpizza.

Daarna even relaxen aan de rand van het zwembad bij ons hotel, The Old Ginhouse.

Einde van de middag gingen we weer op pad. Even het dorp in en daarna lekker uit eten.

Dat is dus The Quill! Daar waren we bovenop!

We besloten weer richting Blue Bead te lopen voor het avondeten, het was vanmiddag zo lekker.

We deelden deze kip curry…

…en een vier kazen pizza. Zo heerlijk!

Donderdagochtend vlogen we vroeg in de ochtend naar Saba! Weer in zo’n lief vliegtuigje.

De landing bij Saba is heel indrukwekkend. Kijk hoe mooi!

Tijd om te gaan landen.

Saba

Saba is een 877 meter hoge oude vulkaan (Mount Scenery) die 5.000 jaar voor het eerst uitbarstte maar nu slaapt. De top van de vulkaan is praktisch altijd bewolkt, en daardoor is daar een subtropisch nevelwoud ontstaan met bijzondere planten en bloemen. Het eiland is 13 vierkante kilometer groot.

Saba heeft zo’n 2000 inwoners en behoort tot de Bovenwindse Eilanden. Een kwart van de inwoners woont in de hoofdplaats The Bottom. Alle huizen op Saba moeten aan hetzelfde bouwconcept voldoen met witte houten gevels, groene luiken en rood gekleurde schuine daken. Saba wordt gezien als een soort bijzondere gemeente van Nederland.

In 1493 zou Saba ontdekt zijn door Columbus, maar waarschijnlijk woonden er toen indianen. In 1632 werd het eiland Nederlands bezit, maar wisselde erg vaak van eigenaar. In 1816 kwam het definitief weer terug bij Nederland.
In 1947 was de eerste weg klaar op Saba en toen kwam ook de eerste auto op het eiland. Inmiddels is er zo’n 14 kilometer weg waarvan bijna geen stukje horizontaal. Enne, er is maar één weg op het eiland: The Road.
In 1960 werd het vliegveld Juancho E. Yrausquin aangelegd. Het is het kleinste vliegveld ter wereld en heeft met 400 meter ook de korste start- en landingsbaan ter wereld. Op zichzelf al een attractie! Aan de ene kant zijn hoge rotsen, aan de andere kant een klif in zee waar piloten te maken krijgen met stevige windvlagen. Het vliegveld kan alleen gebruikt worden door kleine vliegtuigen zoals die van Winair. Dit is dan ook de enige maatschappij die vanaf Sint Maarten op Saba vliegt.

Wat praktische zaken:

• Het is het hele jaar heerlijk weer op Saba: zo’n 29 graden met een heerlijke wind. Bovenop Mount Scenery is het veelal nevelig of regenachtig.
• Je kan via Sint Maarten met Winair naar Saba vliegen in een kwartier. Een retourtje kost zo’n $130 per persoon. Er gaat ook een boot vanaf Sint Maarten, die doet er 1,5 uur over. Een retourtje kost $90.
• In de winter is het er vijf uur vroeger dan in Nederland, in de zomer zes uur.
• Er wordt op Saba betaald met de US Dollar.

Kijk mee naar wat wij deden op Saba!

Eerst maar eens uitvogelen welk pad we gaan nemen op de Mount Scenery!

Inchecken in ons fijne hotel, Juliana’s in Windwardside. In Windwardside is ook het begin van de wandelroute die we gaan lopen op de Mount Scenery.

We kunnen onze kamer in! Het is zo mooi en we hebben zelfs een heerlijke buitendouche.

En dit is ons uitzicht… Ik heb nog nooit zulk geweldig uitzicht gehad.

En we hebben een lieve poes!

Het eiland is echt onvoorstelbaar groen. Prachtig.

Even het dorp in wandelen. Dat is nog niet zo makkelijk, want bijna geen enkel stukje straat is horizontaal!

Rechts is het begin van de tocht de Mount Scenery op.

Het hutje onderaan de vulkaan waar je informatie kan krijgen en waar je stokken kan lenen.

We besloten een tour te doen over het eiland met taxi chauffeur Donna. Zij reed ons rond en liet ons van alles zien.

Dit is The Bottom, de hoofdstad van Saba. Alles ziet er zo schattig en goed verzorgd uit!

Echt overal heb je mooi uitzicht op groen, heuvels of de zee. Of alle drie tegelijk.

The Road.

Een schattig kerkje.

Als supertoerist kocht ik deze handgemaakte tas bij een heel leuk souvenir winkeltje.

De weg die niet gebouwd kon worden… Werd toch gebouwd.

’s Avonds gaan we heerlijk uit eten bij Eden, heel vlakbij ons hotel (lees: alles is vlakbij op Saba). Het is een Frans restaurant.

Filet Mignon

En Creme Brulee… Het eten was er echt ontzettend lekker, we hebben er van genoten. Een aanrader als je op Saba bent en even lekker wilt tafelen.

Op vrijdag eerst even goed ontbijten…

…en daarna beginnen aan onze tocht! 1064 treden, 800 meter omhoog. Heel anders dan de hike op Statia, want dit zijn ’traptreden’. Ons werd aangeraden een stok mee te nemen, vooral voor de terugweg. De stenen kunnen heel glad zijn door de nevel.

Let’s go!

Hier zijn we al vrij hoog op de vulkaan en je ziet geen uitzicht, want het is super nevelig. Ziet er echt geweldig uit.

Wauw! Het is er super rustig, maar dat kwam ook doordat wij al vroeg op pad gingen. Om acht uur stonden we bij de start. Op de terugweg kwamen we wel best veel mensen tegen. Als je deze hike gaat doen (of welke hike dan ook) is het verstandig om genoeg water mee te nemen en ook wat te eten. In totaal ben je met deze trail zo’n drie uur bezig en het is vrij vermoeiend omdat je constant aan het traplopen bent. En het zijn geen makkelijke traptreden zoals thuis!

Dit was zo gaaf! Alleen hiervoor wil ik al terug.

EN WE ZIJN ER! In de nevel bovenop de Mount Scenery. In iets minder dan anderhalf uur waren we er, wat normaal is.

En we hadden mazzel, soms dreef de nevel weg en dan hadden we uitzicht op Saba. Hier gingen we even zitten om wat te eten – we hadden eten meegenomen – en uit te rusten.

En weer naar beneden! Dat was minder zwaar, maar wel lastiger dan naar boven. Je moet goed opletten waar je je voeten neer zet en je glijdt gemakkelijk weg.

Een haan!

Zo! We did it! Het was ontzettend gaaf, wat een ervaring!

In de middag gingen we lekker relaxen bij het zwembad van Juliana’s, waar deze lieve poezen ook wel een hapje van onze lunch wilden…

^_^

We zijn weer bij het vliegveld!

Terug naar Sint Maarten! Wat was het een geweldige ervaring. Bedankt, Sint Eustatius en Saba!

Je kan de sites van Sint Eustatius en Saba checken voor meer informatie. Het is echt ontzettend leuk om (een van deze) eilanden te bezoeken als je in de Cariben bent. Beide eilanden zijn enorm groen en rustig en je kan er heerlijk in alle rust genieten van de natuur, de zee en lekker eten en drinken. Saba is de mooiste plek waar ik ooit geweest ben – wauw!